W życiu każdego człowieka przychodzi moment gdy w brzuchu pojawiają się charakterystyczne „motylki”, a na myśl o pewnej, wybranej osobie zaczynają pocić nam się ręce i pojawia dziwny, niezidentyfikowany entuzjazm. Wydarzyć to się może w dowolnym momencie naszego życia, jednak należy mieć świadomość, że dziecko w pierwszych klasach szkoły podstawowej może nie być świadome co to miłość. Potrafi jednak zidentyfikować i opisać uczucia i reakcje miłości towarzyszące, jednak w gronie rówieśników mówić można wtedy bardziej o zauroczeniu niż o prawdziwym zakochaniu. Miłość w tym przypadku tyczy się bardziej miłości rodzinnej, poczucia bezpieczeństwa i przywiązania do swoich najbliższych.
Im człowiek robi się starszy i dojrzewa zarówno płciowo jak i emocjonalnie zaczyna mieć inny, bardziej zaawansowany pogląd na uczucia. „Co to miłość?” – przestaje być pytaniem wynikającym z młodocianej niewiedzy, a zaczyna być rozterką filozoficzną wynikającą z ludzkiego temperamentu i skomplikowanych relacji interpersonalnych.
Co to miłość na pewno wiedzą dojrzałe małżeństwa z wieloletnim stażem obchodzącym już dziesiętne rocznice swojego ślubu. Wydawać by się mogło, że uczucie to szczególnie po ślubie zaczyna płowieć a wspólne życie staje się zwykłą rutyną. Nic bardziej mylnego, do pewnych sytuacji po prostu jesteśmy w stanie przywyknąć. Stała obecność naszego partnera jest więc czymś zupełnie naturalnym, jest czymś co nie rozgrzewa już naszych trzewi tak bardzo jak kiedyś. Spróbujmy wtedy jednak rozstać się na dłuższy czas w wyniku wyjazdu czy delegacji, a poczujemy pustkę której nic, ani nikt nie wypełni.
