Niedoczynność tarczycy to choroba spowodowana niedoborem hormonów tarczycy, co prowadzi do niekorzystnego spowolnienia wielu procesów metabolicznych. Tarczyca jest bowiem odpowiedzialna za wytwarzanie hormonów, które sterują przemianą materii w tkankach i narządach wewnętrznych organizmu. Do wspomnianych hormonów zalicza się trójjodotyronina (T3), tyroksyna (T4) oraz kalcytonina. Choroba ta może wynikać z bardzo wielu różnorakich przyczyn. Jeśli niedobór hormonów spowodowany jest uszkodzeniem gruczołu tarczowe, mamy do czynienia z niedoczynnością pierwotną. Jeżeli natomiast powodem jest zmniejszona stymulacji ze strony przysadki mózgowej, czyli mniejsze ilości wytwarzanego TSH, to mówimy o niedoczynności wtórnej. Każda z nich może mieć różne objawy i przebiegać w zróżnicowany sposób. Bardzo ważne jest to, że nie doczynność tarczycy może występować w dwóch formach. Są to forma subkliniczna oraz pełnoobjawowa. Pierwsza z nich to najłagodniejsza forma tej choroby, która daje bardzo trudne do rozpoznania objawy. U małych dzieci może ona objawiać się m.in. długotrwałą żółtaczką u noworodków, zaburzeniami wzrostu, opóźnieniem ogólnego rozwoju, zimną i łuszczącą się skórą . U dorosłych zaś mogą to być jedynie obniżenie nastroju, chroniczne zmęczenie, czy też depresja. Pełnoobjawowa niedoczynność tarczycy objawia się natomiast bardziej różnorodnymi objawami. Chorzy na ten rodzaj niedoczynności mogą cierpieć na szybszy przyrost masy ciała, częste i uciążliwe zaparcia, duszności, obolałe stawy zwłaszcza po wysiłku, a także sztywność mięśni. Nie wolno lekceważyć również takich objawów jak osłabiona pamięć, trudności z koncentracją i skupieniem, nieprzyjemne i powracające bóle głowy. Ryzyko zachorowania na niedoczynność tarczycy rośnie wraz z wiekiem, lecz nie należy wykluczać jej również w przypadku dzieci i osób młodych. Znacznie częściej chorują kobiety, niż mężczyźni, w stosunku 5:1. Przywołane wcześniej objawy niekoniecznie muszą wskazywać jednak na niedoczynność tarczycy. Dlatego przy jakichkolwiek podejrzeniach należy zwrócić się do lekarza, który aby ją potwierdzić bądź wykluczyć, zleca przeprowadzenie specjalistycznych badań hormonalnych.
