Narkomania jak i alkoholizm jest poważną chorobą, w której pacjent rozwija fizyczne i psychiczne uzależnienie od przyjmowania substancji psychoaktywnych, co prowadzi do rozwoju szeregu powikłań i degradacji osobowości.
Leczenie uzależnień: chory sam powinien przyznać się do alkoholizmu
Leczenie uzależnienia od alkoholu czy narkotyków ma na celu usunięcie psychicznego i fizycznego uzależnienia od używania narkotyków, a także przywrócenie statusu społecznego pacjenta. Terapia uzależnień to złożony i długotrwały proces, który musi być prowadzony pod nadzorem doświadczonych lekarzy (psychiatrów, psychologów i innych specjalistów). Najtrudniejszym krokiem jest przyznanie się do nałogu i dobrowolne szukanie pomocy. Celem terapii jest:
- Usunięcie nie tylko fizycznego, ale także psychicznego pragnienia narkotyków czy alkoholu.
- Poprawa zdrowia pacjenta, terapia chorób współistniejących.
- Powrót pacjenta do społeczeństwa, przywrócenie rodzinnego szczęścia i dobrego samopoczucia.
Terapia prowadzona jest wyłącznie w wyspecjalizowanych placówkach medycznych, pod nadzorem specjalistów. Próby samodzielnego radzenia sobie z problemem są prawie zawsze nieskuteczne i mogą tylko pogorszyć sytuację. Istnieje wiele metod terapii, ale zazwyczaj składają się one z następujących etapów:
- Usunięcie objawów odstawienia, uwolnienie pacjenta od fizycznego pragnienia narkotyków lub alkoholu.
- Terapia chorób współistniejących, przywracanie zdrowia.
- Usługi psychologiczne – usuwanie uzależnienia psychicznego zapewniają wyspecjalizowane ośrodki leczenia uzależnień.
- Resocjalizacja – na tym etapie były narkoman lub alkoholik stopniowo powraca do normalnego życia (przywracanie relacji z bliskimi, zdobywanie pracy).
Czas trwania pełnego cyklu terapii może wynosić od trzech do dwunastu miesięcy. W tym czasie uzależniony całkowicie pozbywa się nie tylko fizycznych, ale i psychicznych uzależnień, zmienia poglądy, kształtuje nastawienie do prowadzenia trzeźwego trybu życia.
Przed rozpoczęciem terapii konieczne jest uzyskanie zgody osoby uzależnionej. Na podstawie uzyskanych wyników lekarz prowadzący opracowuje indywidualny plan terapii, biorąc pod uwagę stopień uzależnienia, aktualny stan zdrowia pacjenta, jego wiek oraz obecność chorób współistniejących. Następnie terapia zostaje podzielona na kilka etapów:
- Detoksykacja. Na tym etapie usuwane są toksyny z organizmu. Lek i produkty jego rozpadu są usuwane z organizmu pacjenta, łagodząc w ten sposób fizyczne uzależnienie.
- Terapia chorób współistniejących. Na tym etapie pacjent otrzymuje leki mające na celu przywrócenie prawidłowych procesów metabolicznych, poprawę funkcjonowania narządów wewnętrznych.
- Psychoterapia. Najważniejszy etap leczenia. W tym czasie znika uzależnienie psychiczne. Bez tego etapu pacjent prędzej czy później wraca do przyjmowania narkotyków lub alkoholu.
- Resocjalizacja. Ten etap rozpoczyna się po opuszczeniu kliniki. Stopniowo przywraca relacje z bliskimi, dostaje pracę i ponownie staje się pełnoprawnym członkiem społeczeństwa.
Przymusowe leczenie alkoholizmu to ostateczność
Jeśli osoba cierpiąca na alkoholizm nie chce być leczona, to w większości przypadków nie mamy prawa jej do tego zmusić. Leczenie przymusowe jest możliwe tylko na mocy orzeczenia sądu i jest przepisywane tylko w szczególnie trudnych przypadkach. Zachęca to ludzi do szukania alternatywnych sposobów leczenia alkoholizmu bez wiedzy pacjenta.
Inicjatorami leczenia alkoholizmu bez wiedzy pacjenta są jego bliscy. Alkoholik nie chce się leczyć, ponieważ odpowiada mu stan nietrzeźwości, a bez zgody nie można go umieścić w szpitalu lub świadczyć usług medycznych. Brak motywacji, spowodowany przedłużającą się zmianą upijania się i ciężkim kacem, powoduje apatię, nawet u osób o silnym charakterze.
Najłatwiej jest przekonać osobę do leczenia alkoholizmu, dopóki choroba nie zawładnie wszystkimi sferami życia: pacjent utrzymuje przyjazne stosunki i buduje karierę, dba o rodzinę. To wszystko są potężne motywatory lub kotwice, które dostarczają powodów do zaprzestania picia. Pacjenci, którzy spędzają większość czasu na piciu lub na kacu, rzadko zgadzają się na rozpoczęcie terapii. Nie ma sensu odwoływać się do logiki lub sumienia, motywować lub grozić. Mózg w zmienionym stanie świadomości działa inaczej i nie reaguje na takie bodźce. Lepiej próbować rozmawiać z osobą, która nie jest pod wpływem alkoholu.
Leczenie bez wiedzy pacjenta jest konieczne w przypadkach, gdy:
- Pacjent zagraża sam sobie.
- Prowadzenie pojazdu pod wpływem alkoholu lub inne nielegalne działania zagrażają pacjentowi i jego otoczeniu.
