Kiła jest chorobą spowodowaną przez bakterie. Zwykle odbywa się ją drogą płciową. Kiła doprowadza do nastąpienia dokuczliwego owrzodzenia w zakresie genitaliów, odbytu, jednak także ust. Do przeniesienia kiły dochodzi przez styczność ze skórą czy błoną śluzową, które zdążyły już zająć chorobowe zmiany. Na starcie pojawia się zapalenie, jednak później bakterie kiły potrafią żyć w systemie człowieka w stanie uśpienia chociażby przez bardzo długie lata, zanim znów się reaktywuje. Kiły nie wolno lekceważyć, wymaga leczenia, ponieważ może spowodować ogromne zniszczenia w systemie, w tym np. serca oraz mózgu, a również stanowi zagrożenie dla życia.
Kiła wrodzona
Kiłę wrodzoną nabywają dzieci od matek, które są nosicielkami bakterii. Do zakażenia może dojść przez łożysko czy w trakcie porodu. U części maluchów z wrodzoną chorobą nie występują żadne objawy. Wyłącznie w nielicznych wypadkach pojawia się wysypka obejmująca ręce oraz podeszwy stóp. Dopiero wraz z upływem czasu choroba może doprowadzić do zmian zębów i głuchoty.
Elementy ryzyka
Do grupy dużego ryzyka zaliczą się zwłaszcza te osoby, jakie nie stronią od niebezpiecznych zachowań seksualnych. Można do nich zakwalifikować za wysoką oraz popularną zmianę partnerów seksualnych, jak i uprawianie seksu bez zabezpieczenia. Co istotne, na zainfekowanie kiłą są bardziej podatne osoby z wirusem HIB i cierpiący na AIDS.
Możliwe powikłania po kile
•Guzy – na skórze, kościach i w różnych narządach potrafią kształtować się guzy. Zazwyczaj po zastosowaniu leczenia antybiotykami znikają.
•Kiła układu nerwowego – kiła może spowodować ogromne szkody w ciągu nerwowym oraz zaburzyć pracy psychiczne.
•Choroby neurologiczne – choroba może doprowadzić do udaru mózgu, zapalenia opon mózgowych oraz kłopotów ze wzrokiem.
•Dolegliwości układu krążenia – a wśród nich pomiędzy innymi zniszczenie zastawek serca i tętniaki.
•Zainfekowanie wirusem HIV – cierpiący z kiłą są większe zdolności do zarażeniem się wirusem HIV.
•Ryzyko zainfekowanie dziecka – dotyczy to mam, jakie są nosicielami. Potrafią przekazać kiłę maluchowi przez łożysko czy w trakcie porodu.
Rozpoznanie kiły
By zidentyfikować kiłę, specjalista zazwyczaj zleca żeby poddano krew analizie w laboratorium. Na tej bazie można określić, lub organizm walczy z zakażeniem. Taki test umożliwia na wykrycie bieżącej, jak i już przebytej choroby. W fazie pierwotnej czy wtórnej kiły można uzyskać wycinki komórek z obrębu owrzodzenia. Dzięki jego analizie można określić, jakie bakterie doprowadziły do nastąpienia owrzodzenia.
Leczenie kiły
Na całych etapach zaburzenia zwykle specjalista poleca penicylinę, ponieważ jest w stanie pokonać bakterię, która doprowadziła do nastąpienia kiły. Po pierwej ilości lekarstwa może pojawić się temperatura, wymioty i uciski głowy. Taki stan jest przejściowy, trwa często dzień.
Zapobieganie kile
By w dobry sposób zabezpieczyć się przez zakażeniem, należy zachować abstynencję seksualną. Gdy jest to niemożliwe, należy się zabezpieczać oraz rozwijać kontakty fizyczne ze stałym partnerem, który nie jest nosicielem kiły.
